ایران – روحانی چرا روحانی روی بحران اجتماعی دست می‌گذارد؟ وحشت از چی؟

وحشت روحانی و نیش زدن های مستمر

روحانی هرجا می نشیند از خشم و کین مردم می گوید و شکایت از نیروی انتظامی که  برخورد نیروی انتظامی مردم را عصبانی میکند بخصوص زنان و جوانان . این روباه مکار خوب فهمیده است که  برای سرپا ماندن وجلوگیری از سقوط باید حواسش به همین زنان شجاع میهن باشند. بهر حال خانم مریم رجوی خیلی خوب این را در کنفرانس برلین گفتند. این اخوندها باید از این زنان بترسند. آری همین زنان و جوانان و دانشجویان هستند که چنان این آخوندها را ساقط کنند که فرصت سوراخ موش رفتن را هم نداشته باشند. باید  از فضای انفجاری جامعه بترسند. امروز بنر خمینی را پایین میکشند فردا ولایتش را ساقط خواهند کرد در این شکی نیست . این خشم و کین مردم بخصوص زنان به سرکوبهای نیروی انتظامی ریش و ریشه این آخوندها را می سوزاند. روحانی اعتراف کرد که «یکی از چیزهایی که مردم را عصبانی می‌کند، گاهی ممکن است از پلیس هم عصبانی شوند، این است که اولویت مراعات نمی‌شود». اگر‌ چه روحانی در سخنان خود حرفی از حجاب و بدحجابی نزد، ولی با تأکید بر این‌که «مخصوصاً نسبت به جوانان و زنان… خیلی باید حواسمان جمع باشد…» آشکار کرد که منظورش اشاره به مواردی است که موجب بیشترین درگیری مردم با نیروی انتظامی می‌گردد.
سؤال این است که چرا روحانی این حرفها را می‌زند؟ چرا دوباره تکرار می‌کند: «منکر اصلی در جامعه فقر و بیکاری و فساد است» و این‌که «به دو تا فرع کوچک اسلام چسبیده‌ایم» را زیر سؤال می‌برد؟ حرف اول و آخر را یکی میزند شورای ملی مقاومت تنها الترناتیو که میگوید منکر اول ولایت فقیه و امر به معروف ارتش آزادی و موسسان چهارم در داخل ایران

روحانی با بیان این سخنان، به بن‌بستی که رژیم در سرکوب گرفتار آن است، اعتراف می‌کند. نه فقط روحانی، بلکه خامنه‌ای و تمام سران رژیم می‌دانند که این سرکوبها و اعدامها، چه آتشفشان عظیمی از خشم و کین را در بطن جامعه به ستوه آمده ایران، تدارک دیده است و می‌دانند که این انبار باروت روزی دیر یا زود منفجر می‌شود، اما در عین‌حال برای ادامه حکومتشان جز سرکوب و اعدام هیچ راه و چاره دیگری نمی‌بینند.
سؤال آخر این‌که در حالی که رژیم با بحرانها و معضلات استراتژیکی هم‌چون موضوع هسته‌یی و قضیه یمن دست به گریبان است، چرا روحانی روی بحران اجتماعی دست می‌گذارد؟